Otwarte zasoby edukacyjne nie są tak naprawdę otwarte. Nauczyciele nie będą korzystać z otwartych zasobów ponieważ ich adaptacja jest zbyt czasochłonna. Otwarte treści nie są stabilne. Ich wykorzystanie doprowadzi do zapaści rynku wydawnictw edukacyjnych.
Brzmi znajomo?
Każdy kto zawodowo zajmuje się otwartością, prowadzi badania, działa na rzecz promocji otwartych zasobów i wdraża politykę otwartości w instytucjach, na pewno spotkał się powyższymi zarzutami i obawami na temat otwartych zasobów. Podczas gdy część z nich jest uzasadniona, zdecydowana większość wynika z braku wiedzy, niewyjaśnionych obaw, niezrozumienia czy niewłaściwej interpretacji skutków korzystania i wdrożenia otwartych zasobów na poziomie rządowym czy instytucjonalnym.
Przekonywanie do otwartości bardzo często wymaga prowadzenia merytorycznej dyskusji i przytaczania argumentów, które pomogą spojrzeć na OZE z innej, jaśniejszej perspektywy. W tym celu właśnie powstała publikacja Open Educational Resources mythbusting guide. Jest to lista najczęściej powtarzanych zarzutów i mitów na temat OZE wraz z wyjaśnieniem i przykładami przekonującymi o słuszności wdrożenia, korzyściach z wykorzystania otwartych treści w każdym systemie edukacji i środowisku kształcenia.
Z publikacji można korzystać w wersji online lub w formie przewodnika do pobrania w PDF. Jest podzielona na dwie części – przewodnik po mitach oraz wprowadzenie do Otwartych Zasobów Edukacyjnych.
Przewodnik został opracowany przez Kamila Śliwowskiego (CC Polska) oraz Karolinę Grodecką (AGH, KOED), którzy pracowali na mitach na temat OZE zebranych podczas serii szkoleń prowadzonych przez Centrum Cyfrowe oraz w wyniku ankiety przeprowadzonej wśród praktyków OZE skupionych wokół Creative Commons i Open Education Consortium. Publikacja powstała w ramach projektu Open Educational Resources Policy in Europe.
